Kultura polityczna w poszukiwaniu nowego paradygmatu. Tom 1

Gdy w 1984 roku Franciszek Ryszka w "Nauce o polityce. Rozważaniach metodologicznych" napisał, że „wedle własnych sądów życzeniowych, jedni są mniej, inni więcej kulturalni politycznie”, to równocześnie zwrócił uwagę na potrzeby: zastosowania kryteriów operacyjnych i stworzenia skali pomiaru tego fenomenu, które pozwoliłby zweryfikować wiarygodność składanych deklaracji wobec faktycznie podejmowanych działań (s. 206). Odpowiadając na pytanie, czy jestem tolerancyjny, większość z nas odpowie bowiem twierdząco. Rzecz w tym, jak nasze wyobrażenia o sobie znajdują odzwierciedlenie w chwilach rzeczywistej próby. Postulat dotyczył więc zdefiniowania tego „co” i „kogo” oraz „jak” i „dlaczego” badamy? Dzisiaj do tego katalogu należałoby dodać jeszcze pytanie o podmiot, a zatem „kto” bada? Odpowiedź na nie ujawnia się w chwili konstruowania dyskursu w pierwszej osobie: liczby pojedynczej lub liczby mnogiej, opcjonalnie – przy wyborze formy bezosobowej.

Opis stanowi fragment Wstępu.