Nummi Et Humanitas

W niniejszej publikacji zebrano trzydzieści tekstów przygotowanych przez trzydziestu pięciu autorów. Podjęte w nich kwestie dobrze oddają różnorodność zainteresowań Profesora.

W dalszej części książki artykuły, z oczywistych względów, zaprezentowane zostały w układzie chronologicznym. W tym miejscu jednak można od niego odejść na rzecz syntetycznego ujęcia problemów badawczych podejmowanych przez Jubilata. Już od początku dzieje pieniądza na ziemiach polskich we wczesnym średniowieczu zajmowały szczególne miejsce w Jego dorobku. Temu zagadnieniu poświęcone są prace Tuukki Talvio, Petera Ilischa, Klausa Giesena, Luboša Polańskiego, Barbary Butent-Stefaniak i Doroty Malarczyk, Agnieszki Murawskiej, Arkadiusza Tabaki wraz z Łukaszem Kaczmarkiem i Janem Mařikem, Adama Kędzierskiego i Dariusza Wyczółkowskiego, Witolda Garbaczewskiego, Piotra Chabrzyka, Witolda Nakielskiego i wreszcie Grzegorza Śnieżko.

Następnie Stanisław Suchodolski podjął studia nad początkami pieniądza w Europie środkowo-wschodniej i północnej. Tego z kolei problemu dotyczą artykuły Ivara Leimusa i Mauri Kiudsoo, Kennetha Jonssona, jak również Jana Videmana.

Chcąc zbadać genezę pieniądza w tej części Starego Kontynentu, Profesor przeniósł swoje zainteresowania na grunt zachodnioeuropejski, publikując prace poświęcone pieniądzowi Europy w okresie karolińskim, zagłębiając się także w badania nad pieniądzem rzymskim, bizantyńskim i arabskim. Do tego kręgu zagadnień należą teksty Jarosława Bodzka, Mariusza Mielczarka, Wolfganga Hahna, Simona Couplanda, Jensa Christiana Moesgaarda, Henryka Samsonowicza i Dariusza Adamczyka.

Bogatszy o nowe doświadczenia i wiedzę powrócił Jubilat do zagadnień pieniądza polskiego, sięgając w swoich badaniach późnego średniowiecza, a także czasów nowożytnych. Wokół tej problematyki skupiły się prace Tadeusza Szczurka, Adama Musiałowskiego, Jorgena Steena Jensena, Borysa Paszkiewicza oraz wspólny artykuł Dalii Grimalauskaitè i Ivana Sinczuka.

Tytuł księgi odwołuje się do poglądów Stanisława Suchodolskiego na własne badania. Uważa on bowiem, że historia monet jest nierozerwalnie związana z historią ludzi, którzy je projektowali, wykonywali i puszczali w obieg, którzy posługiwali się nimi, nadając im określone funkcje (nie tylko środka płatniczego), którzy wreszcie podatni byli na intensywne, łączące się z monetami, dobre bądź złe emocje.