Wojna w Wandei a system depopulacji

W 1795 roku, w dziele opublikowanym z okazji procesu Jean-Baptiste’a Carriera (zbrodniarza z Nantes), Grakchus Babeuf, uważany za ojca komunizmu i jedna z kluczowych postaci Rewolucji francuskiej, poruszył fundamentalną kwestię dotyczącą natury represji stosowanych w Wandei przez Konwent. Jego książka, podwójnie rewolucyjna – zarówno ze względu na treść, jak i tytuł – stanowi niezwykle dobrze udokumentowany akt oskarżenia, zaskakująco nowoczesny, przeciwko dyktatorskiej polityce prowadzonej przez członków Konwentu i Robespierre’a we Francji w latach 1793 i 1794. Polityka ta doprowadziła między innymi do eksterminacji Wandejczyków – zarówno „Niebieskich”, jak i „Białych”, szczególnie kobiet i dzieci.

Wydaniu tego tekstu towarzyszy cenne opracowanie współczesnych francuskich historyków, których różne inne prace były już wcześniej tłumaczone na język polski. Reynald Secher przedstawia obszerną syntezę – z wykorzystaniem licznych niepublikowanych dotąd dokumentów – genezy wydarzeń w Wandei, definiując jednocześnie czwarty rodzaj zbrodni ludobójstwa: „pamięciobójstwo”. Jean-Joël Brégeon omawia osobowość Grakchusa Babeufa, natomiast Stéphane Courtois ukazuje powiązania między ideologią Robespierre’a a ideologią Lenina i przywódców komunistycznych.

Reynald Secher (ur. 1955), laureat nagrody Akademii Francuskiej, poświęcił swą karierę naukową zagadnieniu wojny domowej w Wandei.

Jean-Joël Brégeon (ur. 1955), autor licznych prac dotyczących Rewolucji francuskiej i Pierwszego Cesarstwa; biograf generała Carriera.

Stéphane Courtois (ur. 1947), wieloletni dyrektor badań w CNRS, specjalista historii światowego ruchu komunistycznego.