Chrześcijanie i Żydzi w doktrynie politycznego islamu

  Kiedy Mahomet zmarł, chrześcijanie i żydzi byli już całkowicie podporządko­wani na terenie Arabii. Historia jego relacji z nimi wyznaczyła sposób traktowania ich na następne 1400 lat. Każde zachowanie i słowa, które opierają się na islam­skiej doktrynie, mają swoje źródło w idealnym przykładzie Mahometa.                                                                                                                                         
 Na samym początku w Mekce Mahomet mówił, że jego przepowiednie pocho­dzą od anioła Gabriela, który wcześniej przemawiał do Mojżesza. Przedstawiał się tam jako kolejny prorok w żydowskiej linii proroków. Jednocześnie Koran mówi też o Dniu Sądu, a więc koncepcji chrześcijańskiej. W rzeczywistości więc islam jest herezją zarówno chrześcijańską, jak i żydowską.
Później w Medynie, Mahomet prześladował chrześcijan i żydów, a poprzez dżihad doprowadził do ich podporządkowania. Dżihad doprowadził do zagłady również arabskich politeistów.
Islam wyznacza dwojaki sposób traktowania ich. Z jednej strony mówi, że są oni braćmi w religii Abrahama, z drugiej jednak są oni śmiertelnymi wrogami, którzy muszą się podporządkować.
Nie da się zrozumieć dżihadu przeciwko Izraelowi bez poznania islamskiej doktryny chrześcijan i żydów.