Uniwersalizm. Zarys narodowej filozofii społecznej

Teoria uniwersalizmu powstała w czasie II wojny światowej w okupowanej przez hitlerowców Polsce. Powstała w głębokiej konspiracji, w środowisku katolicko-patriotycznym, widzącym nie tylko zagrożenia dla Polski ze strony hitlerowskich Niemiec, ale również ze strony bolszewickiej Rosji. Historia powojenna Ojczyzny potwierdziła te słuszne obawy. Dlatego też w tymże środowisku, w wyniku dyskusji zespołowych,  pod kierownictwem o. Józefa Warszawskiego, wielu ówczesnych humanistów i myślicieli, biegłych w różnych dziedzinach społeczno-gospodarczych – przy zachowaniu jednej, wiodącej myśli bazowej „wolnej, silnej, suwerennej i katolickiej Polski powojennej” – wzięło sobie za cel wypracowanie podstaw filozoficznych.

Józef Warszawski, urodzony w Hamburgu polski duchowny, jezuita, profesor filozofii. Podczas Powstania Warszawskiego kapelan Zgrupowania „Radosław”, z którym przeszedł szlak od Woli do Czerniakowa. Po wojnie mieszkał w Anglii oraz w Rzymie, gdzie był kierownikiem sekcji polskiej Radia Watykańskiego. Umarł w ojczyźnie w 1997 roku. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.