Studnia na kazimierskim rynku

Cztery  słupy,  kilka  belek,  kryty  gontem  czterospadowy daszek zakończony  pazdurem,  kamienna  cembrowina  osłonięta  stożkiem  z klepek, chroniącym żeliwną pompę. Skromna budowla, a jakże znacząca. Studnia na środku kazimierskiego rynku, to jeden z symboli miasta. Może najważniejszy – te inne rzadko pojawiają się w kadrze bez niej. Nie tak dawno obchodziła studnia podwójne urodziny, a obie  daty były okrągłe. Narodziła się  dwieście lat temu - w drugim dziesięcioleciu dziewiętnastego wieku. Potem zmieniała swoją sylwetkę, a sto lat temu - około 1915 roku - przybrała ostatecznie postać, którą czaruje do dzisiaj.
Zasługuje studnia na to, aby o niej przypomnieć - o jej dwustuletniej historii, o miejscu w kazimierskim krajobrazie, o znaczeniu w życiu
miasteczka, o roli modelki, pozującej do tysięcy obrazów i fotografii, a także świadka rozgrywających się przy niej wydarzeń - tych codziennych i odświętnych , ważnych i błahych, radosnych i tragicznych. I o wielu  innych  rolach,  w  których  wystąpiła  przez    lata  swego  królowania na Rynku.
Jest  studnia  także  pretekstem  do  przywołania  obrazów,  które chciałoby się wciąż  oglądać i stale do nich wracać – do spędzonych
w miasteczku wakacji, młodzieńczych przyjaźni, studenckich przygód i dorosłych zauroczeń. Pretekstem do tego, aby znowu stanąć  na Rynku - scenie, gdzie grane są najciekawsze spektakle w najlepszych dekoracjach stworzonych  przez  sylwetki  trzykrzyskiej  góry,  fary,  renesansowych kamienic i „tej studni z daszkiem spiczastym”, jak pisała o niej Maria Kuncewiczowa.

Bogdan  Rokicki – prawnik, autor książek i artykułów o tematyce prawniczej;  absolwent  podyplomowych  studiów  z  zakresu  historii sztuki i autor publikacji z tej dziedziny.