Reporterka

Ponieważ Hanna Krall nigdy nie chciała udzielić wywiadu rzeki, Jacek Antczak postanowił stworzyć go z dostępnych materiałów. Przejrzał więc archiwa i z istniejących rozmów skomponował jedną. Ten perfekcyjnie zmontowany dialog to opowieść spójna, głęboko intrygująca i dająca wgląd w warsztat, wrażliwość, widzenie świata i sposób myślenia niezwykłej pisarki, reporterki i postaci, jaką jest Hanna Krall.

W Reporterce opowiada o spotkaniu z Markiem Edelmanem, który miał jej tylko sprawdzić tekst o pionierskiej operacji wszczepienia bypassów. O kartkach, które zostawiał jej w drzwiach Krzysztof Kieślowski. O czarniutkiej dziewczynce z wielkimi oczami, która przewija się przez wiele jej reportaży i książek. O dopisywaniu sceny do Makbeta na prośbę Krzysztofa Warlikowskiego. O listach i telefonach od osób, które potem znalazły się w jej tekstach. O ludziach z Rio de Janeiro, Toronto i Iowa. O duchach, które nie mogą odejść. A w końcu o świecie, który kiedyś był całością, i o najgłębszym sensie swojego pisarstwa.

Hanna Krall (ur. 1935) – pisarka, reporterka i dziennikarka. Ukończyła dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1955 roku pracowała w redakcji „Życia Warszawy”, w latach 1969–1981 w „Polityce”, a między 1982 a 1987 rokiem była zastępczynią kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Tor”. Światową sławę przyniósł jej wywiad z Markiem Edelmanem Zdążyć przed Panem Bogiem (1977). Wydała także zbiory reportaży, m.in. Trudności ze wstawaniem (1990), Taniec na cudzym weselu (1994), Dowody na istnienie (1996), Tam już nie ma żadnej rzeki (1998), To ty jesteś Daniel (2001), Wyjątkowo długa linia (2004), Król kier znów na wylocie (2006), Różowe strusie pióra (2009), Biała Maria (2011), Synapsy Marii H. (2020) czy Jedenaście (2024). Jest także autorką powieści: Sublokatorka (1985) i Okna (1987). Jej teksty były podstawą scenariuszy filmów Krzysztofa Kieślowskiego czy Jana Jakuba Kolskiego, współpracowała również z Krzysztofem Warlikowskim. Laureatka wielu nagród, m.in. Dziennikarskiego Lauru (2009) przyznawanego przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich i Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta (2009). W 2014 roku otrzymała Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości, w 2017 Nagrodę Literacką m.st. Warszawy w kategorii „Warszawski Twórca”. Rada Języka Polskiego przyznała jej tytuł Ambasadorki Polszczyzny w Piśmie (2021). Odznaczona Orderem Ecce Homo (2001), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) i złotym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2014).

Jacek Antczak
Jacek Antczak (ur. 1969) – wrocławianin urodzony w Kaliszu, reporter, publicysta, wykładowca dziennikarstwa. Absolwent kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Za reportaże i wywiady otrzymał wiele dziennikarskich wyróżnień, w tym nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Dwukrotnie nominowany do nagrody Grand Press, uhonorowany

medalem Zasłużony dla Kultury Dolnego Śląska. Swoje reportaże wydał w zbiorze W Radwanicach najlepiej idą romanse (2004). Opublikował też książkę Wrocławianie (wraz z Anną Fluder, 2008) i biografie: Adam Wójcik. Rzut bardzo osobisty (2013), Prezydent. Rafał Dutkiewicz (nie tylko) o Wrocławiu (2018) i Piotr Hercog. Ultrabiografia (2019). Napisał

i skomponował dwieście piosenek i wierszy, które wykonywał z zespołem Wolny Wybór. Przebiegł dwanaście maratonów.