Używamy plików cookies m.in. w celach: świadczenia usług, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. | Zamknij |
Wydawcy
Przez radykalizm rozumiemy zazwyczaj wiarę w uzdrawiającą siłę skrajności. Tezą radykalizmu jest bezwzględność, perspektywą – nieskończoność, patosem – entuzjazm, temperamentem – żar.
Nowoczesna cywilizacja oparta jest na budzeniu coraz większych potrzeb Wszelkie dodatkowe potrzeby są jednak nowymi więzami człowieka, zwiększają bowiem jego zależność Społeczeństwo hedonistyczne nie może być zatem wolne Postęp jest postępującą utratą wolności.
Człowiek jest swego rodzaju nieszczęśliwą amfibią, która żyje w dwóch światach, ale nie jest zadomowiona w żadnym z nich. Próbujemy uwolnić się myślowo od naszych zwierzęcych warunków życia, ale mimo to nadal pozostajemy w nie uwikłani.
Książka jest rekonstrukcją filozoficznego podłoża, na którym rodzą się nowe formy obrazów w XX wieku. Skupiając uwagę na zagadnieniu widzialności obrazu, autor wskazuje na wewnętrzną konieczność, z jaką następuje rozwój twórczości od malarstwa Dawnych Mistrzów do wideoklipu, od abstrakcyjnego kolażu do cyfrowej symulacji.
Robert Spaemann jest jednym z najwybitniejszych współczesnych filozofów niemieckich i najlepiej piszący. Jego prace tłumaczone są na wiele języków. Autor znaczną część swojej pracy teoretycznej poświęca analizie dróg myślowych, które doprowadziły do dzisiejszego kryzysu kultury zachodniej.
Oddawana do rąk Czytelnika Legenda o Esterce w literaturze jidysz i polskiej otwiera serię wydawniczą My, Żydzi Polscy. Publikacjom serii patronuje Fundacja Dziedzictwo im. Chone Shmeruka, powstała dla zachowania pamięci o wspólnej przeszłości Żydów i Polaków, wspierania polsko-żydowskiej współpracy kulturalnej oraz organizowania wymiany uczonych i studentów
Książka traktuje o: rozumności historii i historyczności rozumu, o historycznym oświeceniu, o dialektyce rozumu historycznego, o irracjonalności i irracjonalizmie, ponadto: Hegel i teoria umowy społecznej, neoarystotelizm, krytyka kompensacji.
Książka R. Konersmanna jest podręcznikiem do wstępnego nauczania filozofii kultury (przedmiotu dziś ważnego i aktualnego), a takiego w polskiej literaturze brak. Wpisuje się nadto w potrzeby dzisiejszego czytelnika polskiego zainteresowanego tradycją i współczesną diagnozą europejskiej kultury.
Galin Tihanov (ur 1964, Bułgaria) jest profesorem literatury porównawczej i historii intelektualnej na Uniwersytecie w Manchesterze Kieruje Instytutem Kultur Kosmopolitycznych. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół historii idei (takich zwłaszcza, jak kosmopolityzm, XX-wieczna emigracja, konserwatyzm) i literatur oraz literaturoznawstwa środkowo- i wschodnioeuropejskiego.
Zebrane tu teksty stanowią próby podjęte w imię filozoficznej obrony rozumu - niewczesne w dobie, gdy krytyka rozumu jest wszechobecna, a jej radykalizmu nie sposób przelicytować.
„Z [...] retorycznie ujętymi kryteriami niemetafizycznej wzniosłości łączy się pewien brak, który można przewidzieć w świetle teoretycznych aspiracji „filozofii sztuki”: Kierują one uwagę na modalność świadomości estetycznej, a nie na samo to, co się przejawia. Są one „psychologią sztuk” w rozumieniu Schellinga i Hegla.
Andrzej Półtawski jest jednym z najwybitniejszych polskich filozofów. Był twórczym współpracownikiem, a zarazem krytykiem Romana Ingardena i przyjacielem Karola Wojtyły. Jego najważniejsze książki, opublikowane dawno, podobnie jak liczne rozproszone rozprawy i artykuły, są dziś nieosiągalne.
Autor prezentuje Schellinga jako filozofa wolności, który w dobie Oświecenia wraz z Kantem nakazuje „Mieć odwagę posługiwania się rozumem” i ... wolnością, którą rozważa w różnych kontekstach: sztuki, zasad, historii itp. Nie ma w Polsce publikacji tak głęboko, trafnie i oryginalnie analizującej myślowy dorobek tego wielkiego humanisty doby Oświecenia!
Bruno Ollivier, wybitny francuski badacz problemów komunikacji, specjalista od kwestii tożsamości człowieka współczesnego, jest profesorem na Uniwersytecie Antyli i Gujany, a także wykładowcą na Uniwersytecie Paris-Sorbonne (Paris-IV), oraz członkiem CNRS (Francuskiego Centrum Badań Naukowych), gdzie zajmuje się komunikacją i polityką.
Tradycyjna definicja znaku, wedle której znak reprezentuje jakieś znaczenie , implikuje określoną ontologię znaczenia, która w dziejach filozofii stawała się coraz nbsp; nbsp;
W swej książce, niemiecki filozof prawa, autor wielu prac naukowych dokonuje swoistego rozprawienia się z nowym trendami bioetycznymi, które relatywizują wartość życia ludzkiego Ostrze nbsp; nbsp;
Pomysłodawca tomu, Andrzej Gwoźdź, jest wytrawnym znawcą przedmiotu, znakomicie zorientowanym w dyskursie światowym oraz szerszych kontekstach filozoficznych i socjologicznych problemu. Projekt Gwoździa trafia w samo sedno „gorącej” problematyki badawczej, bo dotyczy procesów, które określają formy uczestnictwa w kulturze w wieku XXI.
Książką Régisa Debraya jest pierwszym systematyzującym opracowaniem wiedzy o mediologii, nowej powstającej na naszych oczach dziedzinie badań nad szeroko pojętymi przekaźnikami W polu współczesnej humanistyki wyróżnia ją fakt, iż jest ona z gruntu inter-, albo lepiej: transdyscyplinarna
Groys spogląda na dzieje filozofii z perspektywy dzisiejszego człowieka, który napotyka dwa pozornie sprzeczne przekonania: że „nie ma żadnej prawdy” i że „prawdy jest za wiele”. Ci z filozofów, którzy chcieli anihilować tę normę, prowadzącą de facto do urynkowienia prawdy, postulowali taką zmianę świata i nas samych, w wyniku której prawda „ujawni się sama”.
Osią dzieła Reinharta Kosellecka jest historia pojęć; jej paradygmat ów „myślący historyk” – jak go kiedyś nazwał Hans Georg Gdamer – wzorcowo rozwinął i uczynił podstawą wielkie-go leksykonu Podstawowe pojęcia w historii, którego był współwydawcą. Dzieje pojęć w ujęciu Kosellecka stanowią specyficzną opozycje wobec abstrakcyjnej historii idei.
"Co przychodzi po postmodernie? Ja sądzę, że moderna. Formuła "postmoderna" jest hasłem albo antymodernistycznym, albo pluralistycznym. Jako hasło antymodernistyczne byłoby niebezpieczną iluzją: odrzucenie świata nowoczesnego nie jest przecież czymś pożądanym".
Bernhard Waldenfels jest w Polsce autorem znanym, a fenomenologiczne podejście cieszy się w środowisku filozoficznym popularnością. Oryginalna i systematyczna ekspozycja problematyki obcości przez Waldenfelsa zyskała już w polskim środowisku filozoficzno-kulturoznawczym znaczne uznanie. Jednak prezentowana przez Waldenfelsa problematyka obcości jest już u nas znana zaczątkowo.