Magrodden

Magrodden – to opowieść mieszcząca się w połowie drogi pomiędzy thrillerem, a powieścią przygodową, patrząc inaczej, w połowie drogi pomiędzy polityczną, a fikcją naukową, przy czym realia naukowe nie są naciągane.

Bohaterem powieści jest oficer armii brytyjskiej, członek formacji specjalnych, jednocześnie znany w środowisku naukowym fizyków i matematyków jako osoba nieprzeciętnie zdolna i nieobliczalna w pomysłach. W sposób delikatnie sterowany wchodzi On w posiadanie pewnych dokumentów elektronicznych, które po odszyfrowaniu wiodą do czterdziestu siedmiu miliardów dolarów. Tyle, że nie czynią one z niego ich właściciela, a osobę mającą zrealizować projekt, dla którego zostały zgromadzone. Projekt zostaje zrealizowany. Po drodze jest kilka zamachów, niektóre efektowne. Jest grupa interesujących postaci współpracujących ze sobą – międzynarodowa ekipa.

Akcja powieści rozgrywa się w kilku krajach: Libia, Irak, WBrytania, Jersey, Rosja, (autor powieści jest rusofilem, więc Rosję przedstawia przyjaźnie) Włochy, Francja, Stany Zjednoczone, Finlandia, Zimbabwe, Gujana Francuska.

Interesy, interesy, interesy, pojawia się kilka renomowanych uniwersytetów. Komputery o mocy porównywalnej z największymi istniejącymi.
Zawiera również rozważania na tematy oderwane. Pojawiają się wątki miłosne.

Jerzy Alski – powieściopisarz, eseista, krytyk. A także lekarz. Jerzy Alski – taki jest jego literacki pseudonim. Urodził się w 1951 roku w Szczecinie. W 1975 roku ukończył Pomorską Akademię Medyczną. Kilka lat przepracował w Klinice Kardiologii, po czym przeniósł się na prowincję. Do dziś mieszka w Myśliborzu i tam pracuje w medycynie otwartej. W publicznej przestrzeni literackiej zaistniał w 2011 roku, kiedy wydał swoją pierwszą powieść „Za dużo miłości”. Tematem jej jest miłość, wyparte w podświadomość okaleczenia z dzieciństwa, oraz kultura, rozumiana jako przestrzeń, w której stale poruszają się bohaterowie i która czyni ich innymi, bardziej wrażliwymi. W 2012 roku ukazał się „Prezent”, będący kontynuacją pierwszej, opowiadający o ewolucji miłości, o poezji, muzyce, medycynie współczesnej i religii. Sam autor niezmiennie podkreśla, że blisko czterysta stron tej opowieści napisał tylko po to, aby sprawdzić, czy uda mu się opisać alpejski lodowiec. Trzecią była „Sherry”, wydana w 2014 roku, opowiadająca o miłości i literaturze. Jest w niej bardzo lubiany przez autora fragment, w którym o kobietę bije się dwóch mężczyzn, przy czym orężem jednego jest samochód terenowy, a drugiego – siekiera, zaś sceną dla tej bijatyki jest wystawa księgarni. Czwarta – „Test ciążowy”, wydana w 2015 roku, była próbą wskrzeszenia romansu szkatułkowego, gdzie w jednej opowieści toczy się inna opowieść, którą opowiada ktoś z pierwszej opowieści. W „Teście ciążowym” pewien pisarz opowiada pewnej kobiecie pewną historię – o innej młodej kobiecie, zdecydowanie wyzwolonej obyczajowo, przypadkowo wplątanej w aferę polityczną i naukową. „Trzecie oko”, wydane w 2016 roku, było jego piątą powieścią i byłaby to historia całkiem banalna, gdyby nie to, że dzieje się ona na przestrzeni 55 milionów lat, a najważniejsze zdarzenia zachodzą w Izraelu i Judei przed dwoma tysiącleciami. Jest tam oczywiście miłość, ale jest też zaawansowana wiedza fizyczna i biologiczna – i jej efektywne wykorzystanie. Kolejną, o tytule „Mowa pogrzebowa”, Alski wzorował – jak mówi – na swoim związku emocjonalnym z kobietą o dwadzieścia kilka lat od niego młodszą i opisał alegorycznie ten związek aż po pogrzeb głównego bohatera – czyli samego siebie. Pozostanie ona zapewne – i są to słowa autora – powieścią ze sfery jego fantazji. Obecnie pisana i publikowana na stronie internetowej autora powieść o tytule „Podróż” naturalnie jest również o miłości, ale także o niezwykle groźnej bakterii. Jej główną bohaterką jest kobieta, która bezwiednie zabija – jeśli kocha. Głęboko w szufladzie Alski trzyma „Zachwyt” – powieść o miłości zranionej i sponiewieranej. Jak sam mówi, nie chciałby nigdy do niej wracać.