Zwierzęta, etyka i chrześcijaństwo

„Zwierzęta mają takie samo prawo do świata (jak ludzie), skoro na nim są, świat do nich należy. Noe do swojej arki wziął nie samych ludzi.”

- Wiesław Myśliwski, pisarz

Czy wiemy, co o wzajemnych relacjach ludzi i zwierząt mówi Biblia? Czy przyznaje ona zwierzętom jakieś prawa? Czy zobowiązuje ludzi do określonego zachowania wobec nich? Co to znaczy panować nad światem przyrody? A co z kwestią zabijania zwierząt, ich przemysłowej hodowli czy myślistwa? Niniejsza książka zawiera odpowiedzi na powyższe pytania. Autor nie tylko wskazuje, ostrzega i porusza moralnie trudne problemy, ale także proponuje zmiany i rozwiązania. Książka Zwierzęta, etyka, chrześcijaństwo to pozycja dla ludzi odważnych i wrażliwych.

„Zwierzęta towarzyszą nam od zawsze. Hodujemy je, łowimy, udomawiamy, czasem kochamy, częściej zabijamy lub na to pozwalamy. Jaka powinna być dziś właściwa relacja człowieka i zwierzęcia? Czy biblijne panowanie ludzi nad zwierzętami pozwala na ich masowe zabijanie i maltretowanie? Czy takie traktowanie zwierząt znajduje dziś jeszcze jakieś etyczne uzasadnienie? Jedne z najbardziej wzruszających filmów w Internecie to filmy ukazujące przyjaźń i wzajemną miłość ludzi i zwierząt, nawet tych dzikich. Lwy rzucające się na szyję swojemu opiekunowi, łaszące się do niego, baraszkujące z nim po ziemi, liżące go po całym ciele, trącające go nozdrzami. Koń przyciągający do siebie przednią nogą swoją właścicielkę, gdy tylko przerywa głaskanie go po grzywie, aby kontynuowała pieszczotę. Gęś biegnąca do małego dziecka z rozłożonymi szeroko skrzydłami, aby się do niego przytulić i zawinąć swoją długą szyję na jego szyi. Ryba wpływająca w zanurzone w wodzie ręce człowieka, by się o nie otrzeć i dać delikatnie pogładzić. Albo inne obrazy, a nawet filmy: kruk, który z oblodzonej przedniej szyby samochodu osobowego zrobił sobie ślizgawkę i wielokrotnie się z niej ześlizguje na grzbiecie na maskę samochodu, ewidentnie się tym bawiąc. Albo zwierzęta używające narzędzi, jak szympansy łowiące mrówki i termity za pomocą patyków czy wydry morskie używające kamieni do rozłupywania twardych skorup ślimaków. A co ze słynną gorylicą Koko, która po opanowaniu języka migowego poznała około dwóch tysięcy angielskich słów i potrafiła porozumiewać się z człowiekiem na poziomie umysłowym kilkuletniego dziecka? Są też filmy pokazujące zwierzęta, które żałośnie wyją i płaczą rzewnym łzami w przeczuciu zbliżającej się śmierci albo po stracie swojego zwierzęcego lub ludzkiego towarzysza. Są już psy, które doczekały się pomnika za swoją wierność człowiekowi, którego nie chciały opuścić nawet po jego śmierci. Jak bardzo widoki te przypominają biblijne obietnice o przyszłym świecie, gdzie wilki będą bawić się z jagniętami, cielę i lwiątko będą przebywać razem, krowa będzie się pasła z niedźwiedzicą, wszystkie będą się żywić roślinami, a prowadzić je będzie małe dziecko.
Zwierzęta mają inteligencję, czują, kochają i cierpią. Dziś już nie sposób tego ukryć ani nie zauważyć. Zatem czy dalej wolno nam traktować je tak jak do tej pory — zabijać, jeść, wykorzystywać, maltretować, okazywać im brutalnie swoją dominację z pozycji gatunku „wyższego”?
Przemysłowa hodowla zwierząt przypomina obozy koncentracyjne. Śmierć, chociaż zadawana w inny sposób, ma tak samo masowy, okrutny i bezsensowny charakter jak ta, którą w takich obozach zadawano ludziom. W celu maksymalizacji zysków zwierzęta okrutnie się okalecza, faszeruje antybiotykami, wpycha do ciasnych klatek i pomieszczeń. Inni zabijają je dla sportu, a jeszcze inni traktują jak zabawki — potrzebne tak długo, jak długo dziecko wyraża nimi zainteresowanie. Potem wywożą je do lasu i zostawiają tam przywiązane do drzew i skazane na śmierć.
Dziś, w dobie kryzysu klimatycznego, temat etycznego traktowania zwierząt staje się jeszcze bardziej aktualny. Okazuje się, że przemysłowa hodowla zwierząt na świecie odpowiada za emisję połowy gazów cieplarnianych do atmosfery. Nie możemy tego dłużej bagatelizować i żyć spokojnie w przekonaniu, że w naszym podejściu do zwierząt wszystko nam wolno. Żyjemy w kraju, którego większość obywateli chętnie deklaruje przywiązanie do chrześcijańskich wartości. Pod tym względem czujemy się nawet lepsi od innych nacji. Mimo że autor książki „Zwierzęta, etyka i chrześcijaństwo” jest Amerykaninem, jego przemyślenia, wnioski i pytania są niezwykle istotne również dla Polaków,
właśnie ze względu na nasze przywiązanie do chrześcijaństwa. Czy wiemy, co o wzajemnych relacjach ludzi i zwierząt mówi Biblia? Czy przyznaje ona zwierzętom jakieś prawa? Czy zobowiązuje ludzi do określonego zachowania wobec nich? Niniejsza książka zawiera odpowiedzi na powyższe pytania. Autor nie tylko wskazuje, ostrzega i porusza moralnie trudne problemy, ale także proponuje zmiany i rozwiązania. Czy jednak znajdziemy w sobie dość odwagi, by zmierzyć się z jego wnioskami i propozycjami? A może nadal będziemy woleli żyć w nieświadomości, aby nie stanąć przed koniecznością podjęcia jedynie słusznych decyzji? Książka Zwierzęta, etyka i chrześcijaństwo to pozycja dla ludzi odważnych i wrażliwych.”

Przemowa do wydania polskiego
Pastor Ryszard Jankowski, przewodniczący Rady Kościoła, Adwentystów Dnia Siódmego w RP

O Autorze: Matthew Priebe jest amerykańskim przyrodnikiem, który bada niesamowite cuda świata przyrody. Wraz z żoną Delise zgłębiają oni tajemnice natury, szukają rzadkich zwierząt i roślin, analizują sposoby ich wzajemnej egzystencji. Jako badacze koncentrują się na zachowaniach zwierząt i złożoności inteligentnego projektu, który przejawia się w całym stworzeniu. Celem tych badań jest wzbudzenie  podziwu dla fascynującego świata zwierząt oraz podniesienie świadomości powołania i niezwykłej odpowiedzialności, które Bóg Stworzyciel powierzył ludzkości. W swojej działalności zawodowej państwo Priebe skupiają  się na przedstawianiu piękna, złożoności i bezbronności świata fauny i flory.