Seksualizmy łacińskie

Podobnie jak inne języki, łacina zawierała wyrazy i określenia uważane za wulgarne, a także wielkie bogactwo eufemizmów i metafor odnoszących się do cielesności i seksu. J.N. Adams czyni wyłom w językowej cenzurze, która kazała dotąd filologom i autorom słowników pomijać pola semantyczne związane ze sferą objętą kulturowym tabu. Tymczasem takie pomijanie równało się niemożliwości właściwego zrozumienia i trafnego przekładu nie tylko wytworów piśmiennictwa popularnego, jak choćby pompejańskich graffiti, ale wielu niuansów klasycznej literatury, która - okazuje się - bynajmniej nie stroniła od seksualnych aluzji, a niekiedy od gruboskórnej dosłowności. Barwny i bogaty w materiał źródłowy leksykon J.N. Adamsa ułatwi zadanie wszystkim czytelnikom i badaczom dawnych tekstów, a miłośnikom kultury antycznej umożliwi bardziej całościowe na nią spojrzenie.

Ostatnie lata dowiodły zainteresowania tematyką seksualności w literaturze starożytnej. W książce tej zajmuję się wyłącznie słownictwem związanym z seksem. Moim celem było opisanie i sklasyfikowanie rozmaitych wyrażeń, używanych w łacinie na określenie części ciała, czynności seksualnych i wydalania rozmaitych wydzielin. Słownictwo seksualne w języku łacińskim jest interesujące zarówno ze względów literackich, jak i semantycznych. Zachowania seksualne mają swoje miejsce w wielu gatunkach literackich takich jak epigram, satyra, elegia, komedia, mim i farsa, a słownictwo służące do opisu tych zachowań może zmieniać się w wiele mówiący sposób w zależności od gatunku, a także w obrębie jednego gatunku. Analiza języka sfery seksualnej może wzbogacić wiedzę o konwencji gatunku, smaku jego przedstawicieli i gustach epoki, w której dane dzieło powstało. Kilka lat temu zacząłem pisać artykuły na temat różnych aspektów łacińskiego słownictwa seksualnego i rzeczywiście kilka z nich zostało opublikowanych. Szansa zebrania całości materiału w jednym miejscu wydała mi się warta zachodu.