Garderoba

„Garderoba” pełna jest komódek, szafek i szuflad. W ich wnętrzu poukładane równiutko w rzędach spostrzeżenia, bystre obserwacje. Z szafonierki dyskretnie wychylają się erotyki, wśród waliz i kuferków, na których opiera się życie emigranta.

W „garderobie” brakuje różowych okularów. Zamiast nich – spojrzenie na świat we wszystkich życiowych odcieniach. Tęsknota, emocjonalne i egzystencjalne zawieszenie między dwoma światami. Tym, który kiedyś był domem, i tym, który staje się nim teraz. Powolne oswajanie Dublina. Irish insomnia. Życie ze świadomością, że nie ma nic trwałego. Auto-ironia, przejmujące odczuwanie upływającego sekundami bytu, dojrzała, szczera kobiecość. A wszystko zamknięte w przestronnej garderobie, gdzie można zanurzyć się w barwne materiały utkane ze słów.

Iza Korsaj Kolektyw Sztuki

Pisanie wierszy to łamanie reguł, odrzucanie tego, co niepotrzebne, ukrywające, szablonowe. Pisanie wierszy to odkrywanie – odkrywanie w słowach, ale i spod słów – tego, czego zazwyczaj nie zauważamy. Pisanie wierszy to trzeci rzut oka. Tomik Garderoba mimo pozornego spokoju i wyciszenia jest takim właśnie od-krywaniem niespodziewanych skojarzeń, niecodzienności w codzienności. Nie ma tu patosu ani wzniosłych słów, bo autorka doskonale wie, że „the less is sometimes the more”, że czasem półgłos brzmi wyraźniej od podniesionego głosu. Poetka zagląda do swojej garderoby słów, ożywia przedmioty, pokazuje nam je od podszewki, analizuje i zaskakująco przekształca zwroty tak utarte, że zwykle niezauważane. Spokojnie, trochę melancholijnie, ale bardzo uważnie. Lubię takie wiersze.

Małgorzata Pośnik, Naj