Sańkja

Sańkja, tak Saszę Tiszyna, głównego bohatera książki, nazywają jego mieszkający na wsi dziadkowie. Jednak to zdrobnienie, sugerujące miękki charakter, może być mylące. Sasza jest agresywnym intelektualistą, członkiem ekstremistycznej partii narodowo-bolszewickiej, a wokół niego nie brakuje takich jak on, mądrych, gniewnych i kochających ojczyznę. W imię tej miłości wylewają na głowę prezydenta pomyje albo niszczą w trakcie manifestacji pół miasta. Prilepin próbuje pokazać, co kieruje tymi młodymi ludźmi – bo nie jest to ani chuligaństwo, ani młodzieńczy bunt, tylko ich prawda, wiara i nadzieja. I wielka miłość do „matki Rosji”. „Sańkja” to opowieść o dojrzewaniu – zarówno duchowym, jak i politycznym. O szorstkiej przyjaźni i szarej miłości, o obowiązku, poświęceniu, tonącej w błocie rosyjskiej wsi i nowym złotym społeczeństwie.