Równi, ale niezupełnie

Teksty zebrane w niniejszym tomie to tylko niewielka część artykułów, które autor - wybitny historyk najnowszych dziejów Polski - poświęcił ostatnio dziejom Żydów w Polsce w okresie międzywojennym, stosunkom polsko-żydowskim i antysemityzmowi w II Rzeczypospolitej

Kiedy powtórnie przejrzałem te teksty, z zaniepokojeniem zauważyłem, że w obrazie stosunków polsko-żydowskich przeważają barwy czarne. Częściowo jest to wynikiem ich tematyki. Ale w znacznej mierze jest to, jakkolwiek nam jest przykro, odbicie rzeczywistości. Mówimy stosunki polsko-żydowskie, ale większość artykułów tak naprawdę opisuje stosunek Polaków do Żydów. Na pewno nie wszystkich. Przede wszystkim obozu narodowego, który programowo był antysemicki, ale także sanacji. Z ówczesnych wypowiedzi wygląda jednak na to, że antysemityzmem zarażona była znacznie szersza grupa. Widzimy, jak zmieniało się to w czasie. W moim przekonaniu stosunek do Żydów w drugiej połowie lat trzydziestych był najgorszy w dziejach Polski. Niewątpliwie rzutowało to na stosunek do nich podczas wojny. Przyczyny tego zjawiska są w dalszym ciągu przedmiotem badań.