Brak produktów
Wydawcy
LINDSTEDT IWONA
978-83-224-5142-7
Nowy
16 egz.
Książka, na którą czekało wielu muzykologów, zainteresuje z pewnością także melomanów, może i kinomanów, gdyż dla wielu nazwisko Serockiego nierozerwalnie wiąże się z muzyką do najsłynniejszych dzieł filmowych Aleksandra Forda i Jerzego Hoffmana. A to tylko nieduży wycinek jego znakomitej muzyki.
40,12 zł
59,00 zł najniższa cena z 30 dni przed obniżką
-32%
Autor | LINDSTEDT IWONA |
Rok wydania | 2020 |
Ilość stron | 650 |
Szerokość (mm) | 165 |
Wysokość (mm) | 240 |
Grzbiet (mm) | 37 |
Wymiary | 165 x 240 x 37 mm |
Oprawa | miękka |
Wydawca | PWM |
Kazimierz Serocki, uznany za największego "kolorystę" wśród polskich kompozytorów XX wieku, to jedna z najwybitniejszych i zarazem najbardziej zagadkowych postaci muzyki polskiej ostatnich czasów. Skryty, wycofany, niechętnie mówiący o sobie i swoich kompetencjach twórczych, nieudzielający wywiadów. Pozostawił dzieła wielobarwne, witalne, poruszające. Jego muzyka łączy brawurę i delikatność, dramatyzm i liryzm, subtelność brzmienia i wielką siłę wyrazu.
Wyjątkowość Serockiego sprawiła, że podejmowano już próby pisania o nim i jego utworach, nigdy jednak w tak pełny sposób, jak to uczyniła w swej książce Iwona Lindstedt. Autorka uzupełnia wiele dotychczasowych luk w badaniach nad jego biografią i spuścizną. Na podstawie pieczołowicie zebranych źródłowych materiałów pisanych i mówionych, ze znawstwem tematu i kontekstów, ale też wprawną ręką popularyzatora nauki kreśli sylwetkę niezwykłego człowieka i oryginalnego artysty, odsłaniając czytelnikom tajniki jego technik kompozytorskich.
Książka, na którą czekało wielu muzykologów, zainteresuje z pewnością także melomanów, może i kinomanów, gdyż dla wielu nazwisko Serockiego nierozerwalnie wiąże się z muzyką do najsłynniejszych dzieł filmowych Aleksandra Forda i Jerzego Hoffmana. A to tylko nieduży wycinek jego znakomitej muzyki.
Książka ma wyjątkową okładkę. Każdy nabywca dostanie unikalną jej wersję, jedyną i niepowtarzalną. Pomysł na okładki z serii Kompozytorzy polscy XX wieku polega na wykorzystaniu jednej z podstawowych cech muzyki — niepowtarzalności każdego wykonania. Najpierw powstaje jednolita struktura zbudowana z rytmicznego powtórzenia nazwiska kompozytora. Potem wprowadzone są do tego dwa akcenty (nuty, dźwięki) które w przypadkowy sposób zaburzają tę strukturę.
Na razie nie dodano żadnej recenzji.