Zarys socjologii sztuki Pierre'a Bourdieu

W dziedzinie socjologii, socjologii kultury, socjologii sztuki Pierre Bourdieu jest niekwestionowanym autorytetem – we Francji, w Europie, w świecie. Także w Polsce. Korzystanie z jego inspiracji jest jednak utrudnione. Powodem jest brak przekładów, ale działają też inne przyczyny. Jedną jest rozproszenie wypowiedzi dotyczących socjologii sztuki w wielu różnych pracach Bourdieu i brak jednej, która by je syntetycznie prezentowała. Inną - ścisłe, integralne powiązanie założeń tej dyscypliny i odpowiedniej specyficznej terminologii z założeniami i pojęciami konstytuującymi szerokie problemowo-teoretyczne tło, jakim dla socjologii sztuki Bourdieu jest obszerna konstrukcja jego socjologii kultury oraz socjologii tout court. Kolejną - niepowtarzalna zbitka, jaką jest styl jego wypowiedzi: mieszanina eseistyki literackiej i żargonu naukowego, swobodnej narracji i uciążliwych kategoryzacji, zdań ujmująco prostych i okresów nieprawdopodobnie złożonych. Anna Matuchniak-Krasuska jest w stanie swobodnie i kompetentnie wyjaśnić każdy teoretyczny termin Bourdieu i opowiedzieć o każdym jego eksperymencie badawczym. Praca ma jednocześnie charakter skromny i ambitny. Skromny – bo jest pisana z intencją dostarczenia czytelnikowi „zwykłego” przewodnika po terminach, za pomocą których Bourdieu konstruuje swoją rozległą koncepcję socjologii sztuki, i po dziełach, w których Bourdieu zdawał sprawę ze swoich socjologicznych badań na sztuką i jej odbiorem. Ambitny zaś, bo ten przewodnik jest kompetentnym wykładem całej struktury myślowej i całego doświadczenia badawczego francuskiego socjologa sztuki.