Polska, moja miłość

O polskiej śpiączce, bajkach o końcu historii, chorobach i pięknie języka, poszukiwaniu tożsamości, złowrogim cieniu potężnych sąsiadów pisze w oryginalny sposób poeta i pisarz Jan Polkowski.

Fragment tekstu "Piękno polszczyzny":

"Słowo, które było na początku, brzmi dla nas po polsku. Gdy nadejdzie koniec, to samo słowo będzie bogatsze o wszystko, co się nam przydarzyło od początku historii. W nim zostaniemy na ziemi. Język gromadzi w sobie prochy wszystkich zdań, możliwych i niemożliwych, wypowiedzianych i przemilczanych. Jeśli pozwolimy, by opuszczony język niszczał w naszych trzewiach, konał w naszych duszach, doczekamy się czegoś dla człowieka najgorszego – niewyrażalnej sierocej ciszy, w której słychać będzie tylko wrzask naszej ludzkiej nieobecności".

Na niniejszy tom składają się felietony opublikowane w tygodniku "Wsieci" od jesieni 2013 do lata 2014. Wyjątek stanowią dwa wystąpienia na jubileuszach Ryszarda Legutki i Bronisława Wildsteina oraz artykuł pt. Niema Polska opublikowany w Rzeczpospolitej.

Jan Polkowski (1953) poeta, pisarz.  W PRL drukował poza zasięgiem cenzury. W stanie wojennym internowany. Po 1989 m. in. wydawca i redaktor naczelny dziennika Czas Krakowski. Ostatnio wydał tom wierszy Głosy oraz powieść Ślady krwi.