D'Artagnan. Dziennik kadeta.

Nicolas Juncker to autor zafascynowany tematyką związaną z I Wojną Światową, ale w myśl ludowej, francuskiej mądrości- jak dobry komiks, to spod znaku płaszcza i szpady- tym razem sięgnął po ołówek, żeby rzucić nowe światło na dobrze znaną (z licznych ekranizacji kinowych, filmów animowanych, piosenki Bryana Adamsa „All for love”, a przede wszystkim z kart powieści Alexandre Dumas’a) historię muszkieterów.

Wzajemna przyjaźń wykuwa się tutaj w walce o najwyższą stawkę, bowiem muszkieterowie zostają uwikłani w ostrą rywalizację o władzę pomiędzy kardynałem Richelieu- legenda ludowa głosi, że jak groźny wróg, to Kardynał- i królem Ludwikiem XIII.
Nicolas Juncker zabiera nas w czasy równie barwne, co jego komiks, będący częściowo próbą przełożenia klasycznej powieści na karty komiksu, a częściowo opowiedzeniem jej na swój sposób.
Siła tego komiksu tkwi w ironicznym poczuciu humoru, które autor uzyskał nie poprzez tekst, nie poprzez rysunek, ale dzięki znakomitemu wyczuciu proporcji między tymi elementami i pomysłowej kompozycji plansz, która bez reszty wciąga w rytm przygodowej opowieści, sprawiając, że nie ma w niej miejsca na nudę, oraz poprzez dystans, jaki ma wobec samego siebie autor dziennika, d’Artagnan.
Komiks Junckera może inspirować tak, jak Dumas’a zainspirowały pamiętniki gaskońskiego muszkietera Charlesa de Batza, pierwowzoru d’Artagnana.

Mimo że tę historię znamy, ulegamy magii prostych prawd, które sprowadzają się do tego, co każdy francuski wieśniak wie od zawsze- Jak wierni przyjaciele, to bracia muszkieterowie; jak wierny koń, to... stara chabeta; jak dobra śmierć, to tylko za króla. A jak przygoda, to z d’Aragnanem i Dziennikiem Kadeta.