Dwór w Jeżowie

Już sam tytuł monografii dr. inż. Piotra Gryglaszewskiego „Dwór w Jeżowie. Szlacheckie gniazdo nad Białą Dunajcową” wprowadza czytelnika in medias res. Jeżowski dwór (prawie 500-letni) zachował się do czasów dzisiejszych w prawie niezmienionym kształcie architektonicznym. Jest to renesansowy dwór obronny z elementami romańskimi i gotyckimi. Historycy sztuki uważają go za jedną z pierwszych tego typu siedzib szlacheckich w Małopolsce. Kompozycja pracy jest przejrzysta i kompleksowa. Składa się z czterech rozdziałów: „Dworu opisanie”, „Panowie na Jeżowie”, „Gościnny Jeżów”, „Wspomnień czar” oraz bibliografii i bogatej szaty ilustracyjnej.
Monografia została oparta na obszernej bazie źródłowej. Autor, dokonując kwerendy dotyczącej właścicieli Jeżowa, wykorzystał archiwum rodzinne, a także sięgnął do archiwów parafialnych, Akt Grodzkich Ziemskich dawnej Rzeczypospolitej z Archiwum Bernardyńskiego we Lwowie, Roczników Diecezji Tarnowskiej, testamentów szlachty polskiej, pamiętników itp. Dla opracowania rozdziału drugiego wykorzystane zostały stare, znakomite herbarze i monografie heraldyczne (F. Piekosińskiego, S. Uruskiego, K. Niesieckiego, J. Krzepeli), co pozwoliło udokumentować skomplikowaną genealogię właścicieli Jeżowa na przestrzeni 600 lat. Równie bogata jest literatura historyczna (monografie, artykuły) pochodząca z XIX i XX wieku oraz opracowania dotyczące dziejów regionalnych. W sumie bibliografia liczy sobie ponad 50 pozycji.
Na podstawie gruntownej kwerendy archiwalnej autor bardzo rzetelnie opracował biografie kolejnych właścicieli Jeżowa, przedstawiając jedynie fakty sprawdzone w kilku źródłach, ostrożnie zaś interpretował wydarzenia budzące wątpliwości. Rozbudowane przypisy zawierają świetnie dobrane cytaty ze staropolskich źródeł, stanowiąc cenne dopełnienie samego tekstu. Słowem – warsztat naukowy godny profesjonalnego historyka.